SPONTAN? NIE, DZIĘKUJĘ

Autyzm często cechuje pewna sztywność w zachowaniu.

Nigdy nie myślałam o Lolku jako o sztywniaku.

Żywe srebro.

W ciągłym ruchu.

Przywiązanie do schematów?

E tam.

Żadna tam stała trasa spacerowa.

Zero histerii w nowych miejscach.

Radość na widok nowych ubrań.

Czy zabawek.

Jakie sztywniactwo?

- Byłam na turnusie dla starszych dzieci.

Pani pedagog była.

- Organizowano dyskoteki.

Super.

- Takie imprezy wyglądają trochę inaczej.

Inaczej? Puszcza się autystyczną muzę?

- Nasze dzieci nawet do zabawy podchodzą zadaniowo.

Że przepraszam najuprzejmiej, jak?

- Dzieci lubią tańczyć.

Zgadza się. Moja lubi.

- Ale nasze dzieci odbębnią jeden taniec i już.

Zadanie wykonane. Po dyskotece. 

Ale jak to?

Tak to.

Nie urządzam dyskotek w domu.

Czasem tańczymy, czasem biegamy, innym razem wyciągamy zestaw foremek i ciastolinę.

- A daj dziecku ciastolinę, plastelinę czy inną modelinę, będziesz miała godzinę z głowy.

A daję.

I się zaczyna.

Z głowy nie mam, uczestniczę aktywnie w procesie tworzenia.

Najpierw lizaki.

Robimy lizaki.

Lolek podaje patyczki i wybiera kolory.

Czerwony, żółty, brązowy, niebieski.

Zostaje biały.

Bo patyki cztery, a kolorów pięć.

Zawsze zostaje biały.

Są. Lizaki zrobione.

Zawsze czerwony, żółty, brązowy.

Na końcu niebieski.

Teraz trzeba tylko poukładać na talerzyku.

I na serwetce.

Zawsze różowej.

Żółta pojawi się w akcji później.

Teraz można poświęcić chwilę białej ciastolinie.

Dopiero teraz, bo lizaki już leżą.

Teraz można zrobić trzy białe czekoladki.

I hop na talerz przykryty żółtą - wróć!!! - różową serwetką.

Mlaśnięcie z zadowolenia.

Praca przebiega według planu.

Lolek uwielbia gdy przebiega planowo.

Precz z pójściem na żywioł.

Ma być tak jak zawsze.

Żadnego wyłamywania się.

Żadnego!

Są czekoladki, czas przejść do kolejnego etapu.

Etapu robala.

Nie, to nie wałek z plastycznej masy, to robak.

Na długość w sam raz, by się zmieścił na drugim talerzu.

Już można kroić.

Na małe kawałeczki.

Które można układać na stosie.

I na żółtej serwetce.

Zawsze na żółtej.

Co jeszcze można zrobić z ciastoliny?

Milion rzeczy.

Ale po co?

Plan wykonany, zabawa odbębniona, robak pokrojony.

Na dziś koniec.

Jutro znów się zacznie.

Od robienia lizaków.

By skończyć na krojeniu.

Dokładnie tak samo jak wczoraj.

I przedwczoraj.

I tydzień temu.

Dokładnie tak jak zawsze.