KRÓTKO, ZWIĘŹLE I WCIĄŻ NA TEN SAM TEMAT

Lolek potrafi zaskoczyć.

I jak to z zaskoczeniem bywa, 

nigdy nie wiemy, kiedy to nastąpi.

Coś, co powoduje, że opadają nam szczęki.

Do samej ziemi.

Wygoniłam na spacer.

Przy niedzieli.

Dużego i Lolka.

Spacer półrodzinny, albowiem beze mnie.

Niech sobie sami idą.

Zakochana bez pamięci para.

Nie będę im przeszkadzać.

Więc idą.

Stroją się najpierw, czeszą, okruszki po śniadaniu

z kącików ust strzepują.

I ruszają do drzwi.

I Duży rzuca:

- Na razie.

A Lolek dodaje:

- Pa, pa!

A ja siadam.

Z wrażenia.

I siedzę jeszcze długo.

Po ich wyjściu.

I po tym pa pa!

Po tym pierwszym lolkowym pa, pa!