ZBIERAM SIŁY I PLANUJĘ

Małżeństwo w skupieniu spożywa niedzielny rosół.
Żona wylewa zupę na odświętną sukienkę.
- Wyglądam jak świnia!
- No! I w dodatku się zupą oblałaś!

Dzieci autystyczne nie wiedzą co to cierpliwość.
Nie chcą czekać.
Stać w kolejce.
Po swoje.
Chcą mieć to, co chcą, teraz, zaraz, natychmiast.
Nie zawsze dostają.
Prawie zawsze dostają histerii.
Ryczą.
Wściekają się.
Walą głową w podłogę.

Często w sklepie.
Wśród ludzi.
Którzy komentują.
I to głośno.
Żeby źli rodzice słyszeli.
Jakimi są złymi rodzicami.

Jeśli choć raz usłyszę.
A usłyszę z pewnością.
Choć raz.
Że moje dziecko to rozpuszczony bachor.
To odpowiem.
Raz.
I to głośno.
Żeby wszyscy wokół słyszeli.
Jak bardzo można się pomylić.
Jak czasem trzeba zagryźć wargi i się powstrzymać.
Od komentarzy.

Więc głośno odpowiem.
Powoli.
Raz.
Nie dość, że rozpuszczony bachor,
to jeszcze ma autyzm.